فیستول مقعدی یک بیماری ناحیه مقعدی است که به‌واسطه ارتباط غیرطبیعی بین پوست اطراف مقعد و کانال مقعد شکل می‌گیرد. این بیماری معمولاً به علت عفونت‌های مکرر یا آبسه‌های مقعدی ایجاد می‌شود. فیستول مقعدی با علائمی مانند درد، التهاب و خروج چرک از ناحیه مقعد همراه است.
روش‌های درمان فیستول مقعدی
1. درمان دارویی
در فیستول‌های کوچک و یا ابتدایی، استفاده از داروهای آنتی‌بیوتیک و ضد التهابی می‌تواند به کاهش علائم و درمان علل عفونتی کمک کند، اما معمولاً فیستول‌های مقعدی نیاز به درمان‌های جراحی دارند.
2. جراحی
عمل فیستول
فیستولوتومی: این روش شامل باز کردن کانال فیستول و ترک آن برای بهبودی از زیر است. این یکی از موثرترین روش‌های جراحی است، اما ممکن است خطراتی برای بی‌اختیاری دفع وجود داشته باشد.
استن Seton: این روش شامل کشیدن نخی مخصوص از میان فیستول و ترک آن برای زمان‌بندی متناوب است تا به‌تدریج کانال فیستول از بین رفته و درمان حاصل شود.
3. لیزر درمانی
لیزر فیستول
لیزر یکی از فناوری‌های نوین در درمان فیستول مقعدی است که با هدف کاهش خونریزی، درد و افزایش سرعت بهبودی پس از عمل انجام می‌شود. در این روش، یک پرتو لیزر به دقت به ناحیه فیستول هدایت شده و باعث بسته شدن کانال غیرطبیعی بدون آسیب به بافت‌های اطراف می‌شود. این روش به خصوص برای فیستول‌های پیچیده مناسب است و مزیت اصلی آن کاهش خطر بی‌اختیاری دفع است.
4. مزایا و معایب روش‌های جراحی و لیزر
مزایای جراحی
نرخ موفقیت بالا در درمان فیستول‌های ساده
مناسب برای فیستول‌های بزرگ
معایب جراحی
خطر بی‌اختیاری دفع
نیاز به مراقبت‌های پس از عمل و مدت زمان بهبودی طولانی
مزایای لیزر
کاهش مدت زمان بهبودی
کاهش خطر بی‌اختیاری دفع
کم درد و خونریزی کمتر
معایب لیزر
هزینه بالاتر نسبت به جراحی
ناکارآمد در بعضی از فیستول‌های پیچیده
مراقبت‌های پس از درمان
پس از هر گونه درمان عمل فیستول ، مراقبت‌های ویژه‌ای نیاز است که روند بهبود را تسهیل کند:
حفظ بهداشت ناحیه برای جلوگیری از عفونت
مصرف رژیم غذایی فیبردار برای جلوگیری از یبوست
استفاده از داروهای تجویز شده توسط پزشک
پیروی از دستورات پزشک در خصوص فعالیت‌های فیزیکی و استراحت
درمان فیستول مقعدی بسته به شدت و نوع فیستول، پیچیده و متنوع است. انتخاب بین جراحی سنتی و روش‌های نوین مثل لیزر باید بر اساس مشاوره با یک جراح متخصص صورت گیرد. هدف اصلی در تمامی روش‌ها کاهش علائم و پیشگیری از عوارض بیشتر، مانند بی‌اختیاری و عفونت‌های مجدد، است. روش‌های جدیدتر مانند لیزر و تکنیک‌های کم‌تهاجمی دیگر به بیماران کمک می‌کند تا با کمترین مشکلات پس از عمل، به زندگی عادی خود بازگردند.